şirret | Cut’ın zengin değirmenci anneler hakkındaki ‘The Fleishman Effect’ makalesinden bahsedelim.

The Cut, bu hafta yeni bir düşünce parçası yayınladı ve bu, sosyal medya aydınları arasında bir konuşma konusu oldu. Makale? “Flaman Etkisi: Rachel’lar ve Libby’lerin yaşadığı bir şehirde, FX şovu bazı New Yorklu annelerin başlarının dertte olduğu konusunda endişelenmesine neden oldu.” Temel olarak, New York’taki varlıklı – hatta belki de düpedüz zengin – kadınlar, o zamandan beri özellikle savunmasız hissediyorlar. Fleishman’ın başı belada Hulu’da yayınlandı. Mini dizi, Taffy Brodesser-Akner’ın kitabına dayanıyor ve görünüşe göre her şey Manhattan ve Brooklyn’deki belirli bir grup çalışan anne arasında konuşulan konu. Bunlar, Rise and Grind Culture’ı satın alan daha yaşlı Y Kuşağı, Xyıl Kuşağı ve genç X Kuşağı’dır; yeterince sıkı çalışırlarsa, teraslı üç yatak odalı kooperatifi karşılayabileceklerine veya çocuklarını içine sokabileceklerine inanırlar. “mükemmel” anaokulu. Parçanın tamamını buradan okuyabilirsiniz.

Dediğim gibi, insanlar bütün hafta bunu tartıştılar. Dürüst olmak gerekirse, bazı cesur yaklaşımlar ve bazı kaba yorumlar var. Bu zengin kadınları sempatik bulmasam da, onları üzgün buluyorum ve biraz şefkati hak ettiklerini düşünüyorum. Sanki, tamamen gerçek temalar tarafından meydan okundular. Flaman – sınıf, hırs, yaşlanma, zevksiz öğütme. Biraz alıntı yapmak istedim:

Sorunlara para atmak: 40 yaşındaki Paige, bana kocasıyla birlikte 5 yaşındaki çocuklarının gelecek yıl özel bir anaokuluna gitmesine yardımcı olmak için tuttukları danışmandan bahsederken, “Para burada her şeyin çaresi,” diyor. “Ben, deli miyiz? Bunu yapıyor muyum? Biz iki düzgün insanız, yönetim kurulundayız, topluluk liderleriyiz ve teşekkür mektuplarımızı hazırlayıp düzenlemek ve okul turlarında bize kapıyı açık tutmamızı söylemek için birini mi tutuyoruz? Tıpkı, Bu hangi dünyada normal? HANGİ DÜNYADA?” Ayrıca bir öğretmen tuttular ve çocuklarını Rusça matematiğine kaydettirdiler – artık eski Sovyet yönteminin çocuklarına bir adım önde olabileceğini duyan anaokulu ebeveynleri arasında bir trend.

Banliyöde Beth: Yine 39 yaşında olan ve banliyöde yaşayan Beth, kendisini sürekli olarak kocasına “Şehre nasıl geri döneceğiz?” Matematik imkansız geliyor. Toplam hane geliri 500.000 Dolar olsa bile, ailesi için istediği New York hayatı ulaşılamaz gibi geliyor. “Hayalimdeki hayat Brooklyn’de yaşamak ve kızımı Saint Ann’s’e göndermek olurdu, ama hayatımın gerçeği şu ki banliyöde yaşıyorum ve iki yıldır bir gün bile izin almadım. Sabah 6’da kalkarım o uyanana kadar çalışırım sonra kahvaltı yaparım onu ​​hazırlarım sonra dadı gelir bütün gün çalışırım dadıyı rahatlatırım sonra tekrar bilgisayarımın başına geçer gece yarısına kadar çalışırım kızım uyuduktan sonra Bunu her gün yapıyorum” diyor. “Ve yine de yeterli değil.” ‘

Beth üzgün: Beth, New York’tan ayrıldığından beri haftada en az bir kez kendini gözyaşları içinde buldu. Yılda 300.000 dolar kazanıyor – hayatında kazandığından daha fazla – ama gün içinde daha fazla dolar çıkarmak için dakikaları tükeniyor. “Onu özel okula göndermek ya da tavan arasını yenilemek için ihtiyacım olacak 700.000 doları nasıl kazanabilirim ki orayı ana süite çevirebileyim, böylece bir küvete sahip olabileyim ve böylece bir tek şeyim olsun.” hayatımdan zevk alıyor musun?” diyor. Gösteriden çıkarması: “Her iki cadde de boktan. New York’ta kalıp tırmanabilir, tırmanabilir, tırmanabilir ve asla gitmeniz gereken yere varamaz ve kendinize sinir krizi geçirebilirsiniz ya da banliyölere taşınıp, Bu kapsül insanlar da kim? İkisi de harika görünmüyor. Bunun sırrı, sadece bir şerit seçip onu kucaklamak zorunda olmamız mı?”

[From The Cut]

Birisi, bu kadınların sorunlarının çoğunun, çocuklarını devlet okuluna göndererek çözüleceğini söyledi. Kabul ediyorum? Çocuklarınızı “en iyi” anaokullarına ve ilkokullara göndermek için yüz binlerce dolar harcamak çok aptalca. Belki – BELKİ – parayı şık bir özel liseye harcamayı anlarım ama baştan sona özel değil. Ayrıca tüm duygularına da katılıyorum… sadece hareket et. Zevk almadan uzaklaşıyorsanız, farklı bir lanet şehir deneyin. İsa.

Ama gerçekten, daha büyük sorunlar var – New York’taki insanlar ne zaman bu kadar taşralı oldu? Neden bu mücadeleler tamamen yeniymiş gibi davranıyorlar? Sorun, 40’lı yaşlarındaki kadınların yeni bir iş-yaşam koşuşturması-rekabetçi-ebeveynlik ikilemi yaşamaları değil, kendilerinden önceki birkaç nesil kadınla tamamen aynı lanet tuzaklara düşmeleridir.

The Fleishman Effect makalesini düşünmeye devam ediyorum, lol. Biz… parasal rekabeti ve onun içini boşaltan etkilerini nazikçe yeniden markalaştırıyor muyuz ya da ne.

— Brandon (@blgtyr) 7 Şubat 2023

The Cut’taki Fleishman makalesi, insanların New York’ta yaşayıp her yıl yarım milyon dolar çekip çok ama çok taşralı olabileceklerinin altını çiziyor. miyop gibi onu örtmeye başlamaz

– Sarah Teşekkürler Mathews (@smathewss) 7 Şubat 2023

Biraz çöküntü yaşayan kadınlarla dayanışma içinde olmayı seviyorum, ancak devlet okulunun yıllık en az 300.000 hane geliri ile sıkışıp kalmış hisseden bu insanlar için en ufak bir düşünce bile olmaması gerçeği, bu yüzden yapamıyorum.

— Lydia Kiesling (@lydiakiesling) 6 Şubat 2023

Fotoğraflar Fleishman/Hulu’nun izniyle.